شهبانو فرح پهلوی: بعد از رفتن شاه از ایران گویا حقوق بشر هم از ایران خارج شد.

جیمی کارتر و تمام سازمانهای حقوق بشری ساکت و خاموش گشتند، سپس از ایران خارج شدند بعد از آن ماشین اعدام و جنایات ملاها و رژیمشان شروع بکار کرد و تا امروز ادامه دارد.

بیست و دوم بهمن ماه یادآور شروع دورانیست که در آن هموطنان ما در ایران بدیهی‌ترین حقوقشان را از دست دادند. آنچه در قالب خمینی و مزدوران ۵۷ بر آن خاک فرود آمد همه دروغ، پلیدی و جنایت بود.

این انقلاب، زنان را به شهروندان درجه دو تبدیل کرد و حتی اختیار بدنشان را از آنان گرفت. این انقلاب کودکان را به جای مدرسه به جبهه‌های جنگ فرستاد. این انقلاب اقلیت‌های جنسی را با اعدام‌های وحشتناک حذف کرد. در این دوران زنان سنگسار شده‌اند، همجنس‌گرایان از ارتفاع به پایین پرتاب شده اند، دست و پا بریده شده است، در چشمها اسید ریخته شده است و وطن پرست ترین ایرانیان در زندانهای رژیم شکنجه و اعدام شدند.

دوران جمهوری اسلامی در ایران دوران بی قانونی بوده است. در واقع قانونی که در زمان پهلوی حامی کوچکترها می‌شد در این دوران حتی به رفتار جنسی زنان در حد مجازات برای «عدم تمکین» یا داشتن رابطه‌ی جنسی با شوهر رسوخ نمود که نخست شروع به سرکوب زن ایرانی و در ادامه تمام ایرانیان نمود. جمهوری اسلامی در قرن بیست و یکم با بهاییان و سایر اقلیت‌های مذهبی ایرانی چنان رفتار می‌کند که گویی قرار است تمامشان را یا از کشور بیرون کند و یا از بین ببرد. آزادی سیاسی که بهانه‌ی انقلاب پنجاه و هفت بود در دوران جمهوری اسلامی بی معنی بوده است و در طول این دوران سیاه، انسانها تنها برای اندیشیدن قربانی این فرقه تبهکار شدند.

در جمهوری اسلامی جواب دانشجو، کارگر، ورزشکار، پیر و جوان، زن و مرد سرکوب بوده‌است، زندان و مرگ.

خلاصه‌ی کلام، همانطور که مردم شعار می‌دهند «ایران که شاه نداره، حساب کتاب نداره» با خروج شاهنشاه آریامهر ضعیف‌ترین بخشهای اجتماع در مقابل گروهی ددمنش بی دفاع ماندند. شاید آن روزی که شاهنشاه گریان ایران را ترک می‌کرد، می‌دانست که با فرود آمدن خمینی آزادی و حقوق بشر از ایران پر خواهد کشید و می‌دانست بر سر ملت محبوبش چه خواهد آمد.