ملت ایران بار دیگر سوگوار است: سوگوار از دست دادن ده‌ها تن از کارگران سخت‌کوش معدن زغال‌سنگ در طبس.

در این فاجعه ملی، من نیز با خانواده‌های کارگران جان‌باخته و همکاران آسیب‌دیده‌شان همدردم، و سوگوار عزیزانی هستم که شرافتمندانه، اما با کمترین امکانات، در دل زمین کار و تلاش می‌کردند.

این فاجعه، نتیجه غفلت و بی‌کفایتی حکومتی است که اولویتش تسلیح و تجهیز و تامین مالی تروریست‌های ضدایرانی است تا تضمین رفاه و امنیت کارگران ایرانی؛ اولویتش ساخت تونل‌های مجهز برای تروریست‌ها در غزه و لبنان است تا حصول اطمینان از تجهیز محیط‌های کاری ایمن با تهویه‌های مناسب و سیستم‌های حفاظتی ضد انفجار برای معدن‌کاران ایرانی در اعماق زمین.

آری! جان شما کارگران که ثروت واقعی این کشور هستید، برای این فاسدان و چپاولگران ارزشی ندارد.

اما با وجود این غم و درد، من به فردایی بهتر باور دارم. فردایی که در آن با اتحاد و همدلیِ کارگران، و همه مردم ایران، برای ساختن کشوری تلاش خواهیم کرد که در آن جان ایرانیان و رفاه آنها اولویت داشته باشد. آینده‌ای که در آن کارگران معدن با اطمینان خاطر و در محیطی امن و به‌روز، به کار خود ادامه دهند. آینده‌ای که در آن اثری از جمهوری اسلامی در ایران نباشد.